کربن استیل نوعی از فولاد است که حداکثر درصد وزنی کربن آن نباید بیشتر از 2.1%باشد…
کربن استیل یا فولاد کربنی یک نام گذاری کلی است که عنصر کربن از مهمترین عناصر آلیاژ است در واقع این آلیاژ اصلی ترین عنصر یک فولاد به شمار می رود .
در این فولاد باید حداکثر میزان منگنز بیشتر از 1.6% نباشد.حداقل میزان مس موجود درآن 0.4 درصد جرمی بیشتر نباشد. حداکثر سیلیسیم 0.6 درصد بیشتر نباشد. حداکثر مس مشخص شده 0.6 درصد بیشتر نباشد.
هرچه کربن استیل یا فولاد ،درصد کربن بیشتری داشته باشد استحکام بیشتری درمقابل حرارت از خود نشان می دهد اما باعث کاهش خاصیت جوشکاری و کاهش شکل پذیری آلیاژ می گردد اما علاوه بر کربن می تواند عناصر آلیاژی دیگری را هم شامل شود که به 3 روش می تواند در آلیاژ ترکیب داشته باشند:
دسته نخست : عناصری هستند که مهمترین آنها هیدروژن ، نیتروژن ، فسفر و گوگرد می باشد که باید حداقل میزان آنها به طور ناخواسته وارد این آلیاژ شده و اگر بیش از مقدار تعیین شده ترکیب شوند از خواص مکانیکی فولاد می کاهد
دسته دوم : عناصری مانند سیلیسیم و منگنز که در تمامی فولادها موجود است و به طور اتفاقی با فولاد ترکیب می شوند
دسته سوم : عناصری به نام آلومینیوم ، وانادیم ، کروم ، مولیبدن ، تیتانیوم و…می باشند که به منظور استحکام بخشیدن به آلیاژ ، مقاومت دادن در برابر سایش و خوردگی ، افزایش مقاومت و منترل اندازه دانه ها به آلیاژ به فولاد اضافه می کنند.
هر یک از عناصر می توانند بر خواص فولاد تاثیر کذار باشند مانند:
نیکل و کروم مهمترین عنصریست که خواص مکانیکی فولاد را تحت تاثیر مقاومت بالا در برابر خورنده ها و عملیات حرارتی قرار میدهد .
دیگر فاکتورهای موثر در فولاد:
سیلیسیوم
درهریک از فولادها باید مقداری از این عنصر باشد زیرا از خواص اکسیژن زدایی برخوردار است که باعث از بین بردن اثرات نامطلوب شده و به مستحکم شدن آلیاژ می پردازد از دیگر خواص سیلیسیوم پرکردن حفره ها و حذف حباب ها شده و در تولید قطعات ریختگی تاثیرگذار است.
کربن
هر چه میزان عنصر کربن استیل بیشتر باشد به سخت تر شدن فولاد می گراید و افزودن کربن به آلیاژ هیپویوتکتوئید باعث می شود فولاد استحکام کششی بالاتری داشته باشد.
منگنز
منگنز نقش اکسیژن زدایی فولاد را دارد با بالابردن استحکام کشی فولاد آن را سخت می کند اما مقدار زیاد آن هم می تواند باعث ترک و ترد شدن فولاد گردد.
گوگرد
در شرایطی که فولاد در دمای بیش از 1000 درجه ذوب شود گوگرد موجود درآن که به سولفید آهن شناخته شده است ذوب می شود و ایجاد پارگی داغ می کند اما سولفید منگنز باعث جلوگیری از ترک در فولاد می شود.
هیدروژن
گازی مضر در فولاد است که با نفوذ در فولاد ترک هایی را ایجاد می کند که برای کاهش تاثیرات منفی فولاد را تا حدود 600 درجه حرارت می دهند.
اکسیژن
ساختار فولاد را از بین می برد و باعث کاهش انعطاف پذیری فولاد می شود.
فسفر
فسفر در فولاد تشکیل پارگی سرد را داده و با اینکه استحکام بخش فولاد است اما انعطاف پذیری آلیاژ را کاهش می دهد.
ادامه مطلب